บ้านสันป่าเกี๊ยะ ดอยแม่ตะมาน

เราว่า ภูเขาที่สวย บางครั้งไม่จำเป็นต้องพิชิตให้ถึงยอด ความงามของภูเขา อยู่ที่เรามองไกลๆ รายล้อมด้วยทะเลหมอก ต้นไม้ พื้นดินและต้นหญ้าที่ต่ำต้อย ดอยหลวงเชียงดาวที่เห็นในภาพต้องเดินเท้าขึ้นไปเท่านั้น และมีพันธุ์ไม้กึ่งอัลไพน์(แบบหิมาลัย) ซึ่งเปราะบางกับสิ่งแปลกปลอม โดยเฉพาะมนุษย์นี่แหล่ะตัวดี ท่องเที่ยวแบบกางเต๊นท์นอนในท่ามกลางเพื่อนบ้าน มีหนวกหูเสียง บางคนที่เปิดเพลงฟัง คุยแบบไฮปาร์ค ตะโกนดุห้ามลูกหลาน เสียงกรน แต่ก็ยังดีกว่า นอนป่วยในโรงพยาบาล เสียงพูดคุยในเวลาเช้ามืดของเต๊นท์ข้างๆ ปลุกให้พ่อเม่นลนลานออกมานอกเต๊นท์เพื่อมาดูทะเลหมอกที่เพิ่งปรากฎให้เห็นหลังจากอยู่ในท่ามกลางม่านหมอกมา 3 วัน และในวันนี้ธรรมชาติเปิดโอกาสให้พวกเราบนนั้น นั่งชมทั้งวัน เสียงเครื่องยนต์เบนซิน 2.7 Vvti ดังขึ้น ล้อรถยนต์เริ่มตะกุยตะกาย พาคนขับโยกโยนไปสู่พื้นราบ ทิ้งภาพความทรงจำไว้เบื้องหลัง